Tattoo-artiesten Ramon en Ayla zijn partners op de werkvloer én in de liefde: 'We zijn een sterk team' - indebuurt Ede (2024)

Van tatoeages tot permanente make-up en littekenbehandelingen, tattoo-artiesten Ramon Sitoci (32) en Ayla Nieuwland (26) vanTattoo 2.0weten daar wel raad mee. Ze zijn partners. Niet alleen op de werkvloer, maar ook in de liefde. Ramon: “We passen goed bij elkaar. We vullen elkaar mooi aan en zijn een sterk team. Tatoeages die zij goed zet, zet ik liever niet en andersom.”

Ambacht

“Tatoeëren is een ambacht dat je leert van een leermeester”, stelt Ayla. Beiden hadden hun eigen leerweg, die uiteindelijk bij elkaar eindigde. Ramon was voorheen professioneel muzikant en leerde het tatoeëren zo’n acht jaar geleden bij vrienden in een tattooshop in Arnhem. Hij werkte later in Oss, Duitsland en Zutphen. Ayla leerde het vak van haar biologische vader: “Ik heb hem leren kennen op mijn zestiende. Ik wilde altijd heel graag naar de kunstacademie, maar kreeg vaak te horen dat ik daar niet mijn brood mee kan verdienen. Toen mijn vader in beeld kwam en hij tattoo-artiest bleek te zijn, dacht ik: het kan wel. Ik ben toen alsnog naar de kunstacademie gegaan. Tijdens mijn bacheloropleiding leidde mijn vader mij op tot tattoo-artiest in zijn shop. Helaas is hij drie jaar geleden overleden. Ik heb veel van hem geleerd.”

Ramon liet zijn eerste tatoeages zetten door Ayla’s vader, voordat ze elkaar kenden. “Nu ga je eenHow I Met Your Mother-verhaal krijgen”, grapt hij. Hij hoorde Ayla’s vader over haar praten en ze zouden elkaar ooit ontmoeten, maar dat kwam er steeds niet van. Ook niet toen de twee later allebei in dezelfde shop in Zutphen werkten, want ze werkten allebei andere dagen. Uiteindelijk lukte het. Ramon zag Ayla wel zitten: “Ik moest haar even goed overtuigen, want ze wilde niets met collega’s”, lacht hij. “Ik wilde niet dat, als het niets werd, we met scheve ogen naar elkaar gingen kijken als het toch niets werd. Ik wilde mijn fijne werkplek daar niet voor opgeven”, legt Ayla uit. Ramon’s moeder voegt zich in het gesprek en zegt glimlachend: “Uiteindelijk hebben ze samen de werkplek opgegeven.”

Eigen shop

Vorig jaar openden ze hun eigen shop, aan huis bij Ramon. “De keuze was of om in deze turbulente tijden een winkelpand te openen óf in huis een shop te openen. Ik had nog genoeg ruimte over”, legt Ramon uit. Het plan is wel om ooit een shop in een winkelpand te openen. Sinds hun shop voldoet aan de hygiëne-eisen van het RIVM, en dus gekeurd door de GGD, werken de twee in hun eigen ruimtes op de zolder. “We krijgen vaak te horen dat mensen dit fijner vinden, omdat we in een woonhuis zitten. Klanten voelen zich hier niet zo bekeken als in een normale shop”, zegt Ramon. De twee hebben daarnaast ook een fijne en open energie. “Een enkeling denkt bij mij nog weleens: wat is dit voor gast? Maar als we dan praten voelen mensen zich op hun gemak. Ayla is echt de liefheid zelve. Belangrijk, want mensen durven zich dan ook letterlijk en figuurlijk bloot te geven.”

Littekens

Ayla creëert naast haar werk een opleiding, zodat ze de huidige generatie, die vaak begint met thuisprikken, toegang tot kennis kan bieden. “Zo kunnen we toch de veiligheid waarborgen in het vak. Daar wil ik wat in gaan betekenen.” Naast tattoo-artiest is ze ook permanente make-up-artiest. Ze zet eyeliners, wenkbrauwen, lippen, maar voert ook littekenbehandelingen uit. Dit kan bijvoorbeeld een oplossing zijn na een operatie of na zelfbeschadiging. “De littekens behandel ik dan met pigment in dezelfde huidskleur om het in elkaar over te laten vloeien. Ik vind het heel bijzonder om bij mensen zelfbeschadigingslittekens te coveren. Je merkt toch dat mensen een bepaalde periode afsluiten. Daar komt veel emotie bij kijken”, legt ze uit. Maar niet iedere tattooshop doet dit: “Ik hoor weleens verhalen dat andere tatoeëerders op hen reageren met: ‘Dat ga ik niet doen, dan had je het maar niet moeten doen’ of dat ze een lelijke huid hebben waar ze hun ontwerp niet op willen zien. Ik krijg daar plaatsvervangende schaamte van. Ze deden het niet voor hun lol, verplaats je even daarin, denk ik dan. Ik vind het een hele eer om het te mogen coveren. Er komt veel trauma bij kijken en dat mag nooit onderschat worden.”

Mensen blij maken

Als kind zijnde vond Ramon tatoeages al interessant en kon hij niet wachten tot zijn eerste. Nu zet hij ze zelf. Hij houdt van realisme, maar zet ook graagtrash polkaentraditional/old school.“Ik vind het fijn dat het een creatief beroep is. Ik kan mijn ei erin kwijt en ik maak mensen blij. Dat vind ik vet.” In de toekomst wil hij ook kunnen laseren, maar tot die tijd houdt hij het bij het zetten van cover-ups: “Oude, lelijke tattoos weer mooi maken. Dat is altijd een uitdaging, maar wel het allerleukst. Je maakt sowieso iemand blij.”

Ayla vindt het ook tof dat ze mensen blij maakt. Zij zet vooralfine linetattoos, met dunne lijnen en veelfloralenmandala.“Ik vind het heel mooi om een bepaald beeld dat mensen in hun hoofd hebben te vertalen naar iets wat ze de rest van hun leven meedragen. Ik zie tattoos een beetje als een soort levenspad. Je kunt goed zien in welke periode van je leven je stond.” Ramon voegt glimlachend toe: “Vlaggetjes op de landkaart.”